Instytut Tuskegee

We are searching data for your request:

Forums and discussions:

Manuals and reference books:

Data from registers:

Wait the end of the search in all databases.
Upon completion, a link will appear to access the found materials.

Go to search results >>>

W 1880 roku Lewis Adams, czarny przywódca polityczny w hrabstwie Macon, zgodził się pomóc dwóm białym kandydatom Partii Demokratycznej, Williamowi Fosterowi i Arthurowi Brooksowi, wygrać lokalne wybory w zamian za zbudowanie murzyńskiej szkoły w okolicy. Obaj mężczyźni zostali wybrani, a następnie wykorzystali swoje wpływy, aby uzyskać zgodę na budowę Instytutu Tuskegee.

Samuel Armstrong, dyrektor odnoszącego sukcesy Instytutu Normalno-Rolniczego Hampton, został poproszony o zarekomendowanie białego nauczyciela do objęcia kierownictwa Instytutu Tuskegee. Zasugerował jednak, że dobrym pomysłem byłoby zatrudnienie w zamian jednego z jego afroamerykańskich nauczycieli, Bookera T. Washingtona.

Tuskegee Negro Normal Institute został otwarty 4 lipca 1888 roku. Szkoła była pierwotnie slumsem należącym do miejscowego kościoła. Szkoła otrzymywała jedynie 2000 dolarów rocznie, a to wystarczyło na opłacenie personelu. Ostatecznie Booker T. Washington był w stanie pożyczyć pieniądze od skarbnika Instytutu Rolnictwa Hampton na zakup opuszczonej plantacji na obrzeżach Tuskegee i zbudował własną szkołę.

Szkoła nauczała przedmiotów akademickich, ale kładła nacisk na kształcenie praktyczne. Obejmowały one rolnictwo, stolarstwo, cegielnictwo, szewstwo, drukarstwo i stolarstwo. Umożliwiło to uczniom zaangażowanie się w budowę nowej szkoły. Uczniowie pracowali długo, wstając o piątej rano i kończąc o dziewiątej trzydzieści wieczorem.

Do 1888 roku szkoła posiadała 540 akrów ziemi i miała ponad 400 uczniów. Waszyngtonowi udało się przyciągnąć do swojej szkoły dobrych nauczycieli, takich jak Olivię Davidson, która została mianowana zastępcą dyrektora, oraz Adellę Logan. Konserwatywne kierownictwo szkoły w Waszyngtonie umożliwiło jej akceptację dla kontrolowanego przez białych hrabstwa Macon. Nie wierzył, że czarni powinni prowadzić kampanię wyborczą i twierdził, że czarni muszą udowodnić swoją lojalność wobec Stanów Zjednoczonych, ciężko pracując bez skargi, zanim otrzymają swoje prawa polityczne.

Biali z Południa, którzy wcześniej byli przeciwni edukacji Afroamerykanów, popierali idee Waszyngtonu, ponieważ postrzegali je jako środek zachęcający ich do zaakceptowania gorszego statusu ekonomicznego i społecznego. Spowodowało to, że biali biznesmeni, tacy jak Andrew Carnegie, Seth Low i Collis Huntington, przekazali jego szkole duże sumy pieniędzy.

We wrześniu 1895 roku Booker T. Washington stał się postacią narodową, kiedy jego przemówienie na otwarciu Stanów Bawełny i Międzynarodowej Wystawy w Atlancie zostało szeroko nagłośnione przez krajowe gazety. Konserwatywne poglądy Waszyngtonu uczyniły go popularnym wśród białych polityków, którzy chcieli, aby został nowym przywódcą populacji Afroamerykanów. Aby mu w tym pomóc, prezydent William McKinley odwiedził Instytut Tuskegee i pochwalił osiągnięcia Waszyngtonu.

W 1901 roku prezydent Theodore Roosevelt zaprosił Waszyngton do odwiedzenia go w Białym Domu. Dla białych z południa to zaszło za daleko. Jeden z redaktorów napisał: „Dzięki naszym długo dojrzałym poglądom na temat stosunków społecznych między czarnymi a białymi możemy co najmniej teraz powiedzieć, że ubolewamy nad gustem prezydenta i nie ufamy jego mądrości”.

Booker T. Washington spędzał teraz większość czasu na wykładach. Jego afroamerykańscy krytycy, którzy sprzeciwiali się sposobowi, w jaki Waszyngton argumentował, że rolą czarnych jest służenie białym i że ci czarni przywódcy, którzy domagali się równości społecznej, byli politycznymi ekstremistami.

W 1903 William Du Bois przyłączył się do ataku na Waszyngton ze swoim esejem o swojej pracy w Dusza Czarnych Ludzi. Waszyngton zemścił się, krytykując Du Bois i jego ruch Niagara. Obaj mężczyźni kłócili się również o utworzenie Narodowego Stowarzyszenia na rzecz Promocji Kolorowych Ludzi (NAACP) w 1909 roku.

W następnym roku William Du Bois i dwudziestu dwóch innych prominentnych Afroamerykanów podpisali oświadczenie stwierdzające: „Jesteśmy zmuszeni podkreślić, że duże zobowiązania finansowe pana Waszyngtona uczyniły go zależnym od bogatej publiczności charytatywnej i że z tego powodu, od lat był zmuszony mówić nie całą prawdę, ale tę jej część, którą pewne potężne interesy w Ameryce chcą ukazać jako całą prawdę”.

Do czasu śmierci Bookera T. Washingtona w listopadzie 1915 r. Instytut Tuskegee miał darowiznę w wysokości 1 945 000 USD, prawie 200 pracowników i 2000 studentów.

Uważam, że obowiązkiem Murzyna jest — jak to już czyni większa część rasy — skromne deportowanie się w odniesieniu do roszczeń politycznych, w zależności od powolnych, ale pewnych wpływów, które płyną z posiadłości, inteligencji i wysokich charakteru za pełne uznanie jego praw politycznych. Uważam, że pełne korzystanie z praw politycznych będzie kwestią naturalnego, powolnego wzrostu, a nie nocną aferą z dyni.

Z reguły wierzę w powszechne, wolne prawo wyborcze, ale wierzę, że na Południu mamy do czynienia ze szczególnymi warunkami, które uzasadniają ochronę karty do głosowania w wielu stanach, przynajmniej przez pewien czas, albo przez test edukacyjny, albo test właściwości lub oba razem; ale bez względu na to, jakie testy są wymagane, należy je zastosować z równą i ścisłą sprawiedliwością do obu ras.

Z pewnością najbardziej uderzającą rzeczą w historii amerykańskiego Murzyna od 1876 roku jest panowanie Bookera T. Washingtona. Zaczęło się w czasie, gdy wspomnienia i ideały wojenne szybko przemijały; świtał dzień zdumiewającego rozwoju handlowego; poczucie zwątpienia i wahania ogarnęło synów wyzwoleńców - wtedy zaczęło się jego przewodnictwo. Jego program edukacji przemysłowej, pojednania Południa oraz uległości i milczenia w kwestii praw obywatelskich i politycznych nie był całkowicie oryginalny; Wolni Murzyni od 1830 r. do czasów wojny starali się budować szkoły przemysłowe, a Amerykańskie Stowarzyszenie Misyjne od początku nauczało różnych zawodów. Ale pan Waszyngton najpierw nierozerwalnie połączył te rzeczy; włożył w ten program entuzjazm, nieograniczoną energię i doskonałą wiarę i zmienił go z drogi bocznej w prawdziwą Drogę Życia.

Niżej podpisani Murzyni z wielkim żalem słyszeli o niedawnej próbie zapewnienia Anglii i Europy, że ich stan w Ameryce jest zadowalający. Szczerze pragną, aby tak się stało, ale ich planowym obowiązkiem jest powiedzieć, że pan Waszyngton lub jakakolwiek inna osoba sprawia wrażenie za granicą, że problem murzyński w Ameryce jest w trakcie zadowalającego rozwiązania, sprawia wrażenie co nie jest prawdą.

Mówimy to bez osobistej goryczy wobec Pana On jest wybitnym Amerykaninem i ma pełne prawo do swoich opinii. Ale jesteśmy zmuszeni podkreślić, że duże zobowiązania finansowe pana Washingtona uzależniły go od bogatej publiczności charytatywnej i z tego powodu od lat był zmuszony mówić nie całą prawdę, ale tę jej część, pewne potężne interesy w Ameryce chcą ukazać się jako cała prawda.

Dziś w ośmiu stanach, w których mieszka większość Murzynów, czarnoskórzy mężczyźni posiadający majątek i wykształcenie uniwersyteckie mogą być, i zazwyczaj, zgodnie z prawem odmawiają im prawa do głosowania, podczas gdy najbardziej ignoranccy biali głosują. Ta próba postawienia praw osobistych i majątkowych najlepszych z czarnych na absolutną polityczną łaskę najgorszych z białych rozprzestrzenia się każdego dnia.

Nie ma nic bardziej niezwykłego w najnowszej historii Murzyna niż wzrost wpływów Waszyngtonu jako przywódcy i rozprzestrzenianie się jego ideałów edukacji i postępu. Warto zauważyć, że urodził się na Południu, był niewolnikiem, że znał dobrze powszechne, zmagające się życie ludzi i stosunek białej rasy do nich. Centralną ideą jego doktryny jest praca. Uczy, że jeśli Murzyn zdobędzie realną wartością silną pozycję ekonomiczną w kraju, to naturalnie przyjdą mu inne prawa i przywileje. Powinien otrzymać swoje prawa nie dzięki darowi białego człowieka, ale samemu sobie na nie zasłużywszy.

Ilekroć znajdowałem dobrze prosperujące murzyńskie przedsięwzięcie, dobrze prosperujące miejsce biznesowe, dobry dom, byłem prawie pewien, że znajdę tam zdjęcie Bookera T. Washingtona nad kominkiem lub małe oprawione w ramkę motto wyrażające jego ewangelię pracy i służby. Wielu wysoko wykształconych Murzynów, zwłaszcza na Północy, nie lubi go i sprzeciwia się mu, ale on przyniósł nową nadzieję i dodał odwagi masom swojej rasy. Dał im działający plan życia. A czy istnieje wyższy test użyteczności? Mierzony jakimkolwiek standardem, białym lub czarnym, Waszyngton musi być dziś uważany za jednego z wielkich ludzi tego kraju: iw przyszłości będzie tak uhonorowany.

Istniało nieprzyjemne uczucie, że pan Washington i jego teorie, które na razie zdawały się dominować w kraju, zwyciężą w dyskusji na temat tego, co należy zrobić. Chociaż cały kraj wydawał się akceptować i akceptować teorie edukacji przemysłowej pana Washingtona, wielu zgodziło się z dr Du Bois, że niemożliwe jest ograniczenie aspiracji i wysiłków całej rasy w ramach programu edukacji przemysłowej. .

Narodowe miejsce historyczne Instytutu Tuskegee

The Oaks Narodowe miejsce historyczne Instytutu Tuskegee, położone w Tuskegee w hrabstwie Macon, upamiętnia wkład Instytutu Tuskegee (dzisiejszy Uniwersytet Tuskegee) i jednego z jego założycieli, Bookera T. Washingtona, w edukację Afroamerykanów w latach 1881–1881 dzisiejszy dzień. Ze względu na dalekosiężny wpływ intelektualny, dziedzictwo kulturowe i znaczenie historyczne, Tuskegee Institute został wyznaczony przez National Park Service jako Narodowe Miejsce Historyczne w 1974 roku. Jest to jedyny tak uhonorowany kampus uniwersytecki w kraju i znajduje się na terenie kampusu z Uniwersytetu Tuskegee, prywatnego, historycznie czarnego uniwersytetu w Tuskegee. Oznaczenie tego miejsca jako narodowego zabytku historycznego jest w dużej mierze zasługą wieloletniego administratora Bess Bolden Walcott, który kierował staraniami o zachowanie dzieł George'a Washingtona Carvera i innych znaczących przedmiotów z instytucji. Obecnie National Park Service obsługuje dwa inne obiekty w parku: The Oaks, dawny dom Bookera T. Washingtona, oraz Muzeum George'a Washingtona Carvera. Tuskegee University Tuskegee Institute został założony 4 lipca 1881 roku dzięki staraniom George'a W. Campbella, lokalnego bankiera, kupca i byłego właściciela niewolników oraz Lewisa Adamsa, dawniej zniewolonego człowieka, który stał się ważnym biznesmenem i przywódcą w hrabstwie Macon . W 1880 roku senator Alabamy Wilbur F. Foster zapoznał się z Adamsem i chciał wykorzystać jego wpływy, aby zdobyć polityczne poparcie Afroamerykanów w hrabstwie Macon dla jego reelekcji. W zamian za to wsparcie Adams i Campbell zwrócili się do senatora o przeznaczenie środków na utworzenie szkoły kształcącej nauczycieli dla Afroamerykanów. W 1881 roku założono „Tuskegee Normal School for Coloured Teachers”, a Booker T. Washington, z Hampton Normal and Agricultural Institute w Wirginii, został zatrudniony jako pierwszy prezes szkoły. George Washington Carver Museum George Washington Carver Museum mieści się w budynku, który został zbudowany w 1915 roku jako kampusowa pralnia. Później stał się laboratorium Carvera, zanim w 1938 r. został przekształcony w muzeum. Zostało oficjalnie poświęcone jako Muzeum George'a Washingtona Carvera w 1941 roku przez Henry'ego Forda, który przekazał większość pieniędzy na stworzenie muzeum. Bess Bolden Walcott pełniła funkcję kuratora w latach 1951-1962. Obecnie służy jako Centrum Turystyczne parku. Eksponaty obejmują całe życie Carvera poprzez teksty interpretacyjne oraz mnóstwo fotografii i artefaktów z czasów Carvera w Tuskegee. Oaks został zbudowany w 1900 roku dla Waszyngtonu, który mieszkał tam aż do swojej śmierci w 1915 roku. Był to pierwszy dom w hrabstwie Macon z elektrycznością i ogrzewaniem parowym. Dom w stylu Queen Anne Revival jest obecnie w pełni umeblowany na pierwszym piętrze i otwarty dla zwiedzających.

Instytut Tuskegee - Historia

Aby zapoznać się z historią baseballu, sprawdź naszych przyjaciół z Stat Geek Baseball and Baseballevaluation, gdzie umieścili statystyki od 1871 roku do dzisiaj w kontekście.

Porada podróżna ABH

ten Statua Wolności oraz Wyspa Ellis można zwiedzać z dwóch lokalizacji Liberty State Park w New Jersey oraz z Nowego Jorku. Serwis promowy zabiera odwiedzających w obie strony do obu miejsc. Zwiedzanie Statuy można rezerwować z wyprzedzeniem lub odbierać bilety przy zakupie biletów na przeprawę promową na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”.

Zdjęcie powyżej: Pochodnia i ramię Statuy Wolności na wystawie w Wystawa Stulecia w Filadelfii w 1876 r. Fot. Centennial Photographic Co., 1876 r.

Zdjęcie powyżej: Pomnik Waszyngtona, nieukończony bez zwieńczenia, z Departamentu Rolnictwa, ok. 1880 r. Po prawej: Rycina przedstawiająca widok Statuy Wolności z Baterii. Źródło: Biblioteka Kongresu.

Oś czasu w USA – lata 80. XIX wieku

Sponsoruj tę stronę za 75 USD rocznie. Twój baner lub reklama tekstowa może wypełnić powyższą przestrzeń.
Kliknij tutaj do sponsorowania stronę i sposób rezerwacji reklamy.

1881 - Detal

4 lipca 1881 - Otwarcie Instytutu Tuskegee dla czarnoskórych uczniów kształcących się na nauczycieli pod kierunkiem Bookera T. Washingtona jako instruktora w Tuskegee w stanie Alabama.

Być może nie powinniśmy być zbyt zaskoczeni, ale utworzenie Tuskegee Insitute, wybitnego uniwersytetu dla Afroamerykanów było częścią układu politycznego. Przedstawiciel Stanu Arthur Brooks i Senator Stanu W.F. Foster miał kłopoty z zaproponowanymi silnymi kandydatami po drugiej stronie w kampanii reelekcyjnej do reprezentowania hrabstwa Macon. W.F. Foster zwrócił się do Lewisa Adamsa, byłego niewolnika i handlarza w Alabamie, silnie związanego z czarną społecznością, że należy zawrzeć umowę. Gdyby Adams oddał czarny głos w kampanii 1880 na dwóch kandydatów, Foster przekonałby ustawodawcę Alabamy do założenia normalnej szkoły dla afroamerykańskich nauczycieli. Dwaj mężczyźni zgodzili się na umowę.

Wyjątkowa część tej historii wynika jednak z ponadpartyjnego i wybaczającego charakteru tego układu. W.F. Foster był byłym pułkownikiem Konfederacji, Demokratą. Lewis Adams, były niewolnik, był republikaninem z większą liczbą składników kolorowych w dystrykcie. Zawarli więc umowę, zrodzoną być może z doraźności, miarą przebaczenia i nie pozbawioną namiętnych motywów. Jeśli Foster wygra, dotrzyma zobowiązania. A Foster i jego kolega Brooks wygrali i poszli dalej, chociaż dwa tysiące dolarów rocznego przydziału z House Bill 165 wystarczyło na pensje nauczycieli, a nie na grunty i budynki.

Adams i były właściciel niewolników George W. Campbell wierzyli w edukację czarnych studentów, ale potrzebowali więcej pieniędzy i dyrektora. Booker T. Washington, dwudziestopięcioletni nauczyciel z Hampton Institute, został zatrudniony i zaczął nauczać w slumsach w pobliżu afrykańskiego Kościoła Metodystycznego Episkopatu Syjonu Butler Chapel, gdzie Adams był starszym. Początkowa wielkość klasy, trzydzieści. Rok później Waszyngton zakupił początkowy areał plantacji, sto akrów, który w ciągu kilku lat utworzył rozwijający się kampus, dzięki pożyczce w wysokości 200 dolarów. Wzniesiono budynki, wiele z nich uczyli uczniowie.

Wzrost Tuskegee

Do dnia dwudziestej piątej rocznicy założenia Instytut Tuskegee miał stu pięćdziesięciu sześciu nauczycieli, tysiąc pięćset dziewięćdziesięciu uczniów i posiadał dwa tysiące trzysta akrów. To był bezwstydny sukces. Profesorowie w tym George Washington Carver, Roberta Taylora i Davida A. Willistona. Booker T. Washington zaprzyjaźnił się z wieloma społecznościami przemysłowymi, aby rozwinąć swój sukces, w tym Johnem D. Rockefellerem, Andrew Carnegie i Juliusem Rosenwaldem, znanym z Searsa i Roebucka.

Jego wpływ trwał przez drugie dwadzieścia pięć lat, od wyznaczenia przez wojsko Stanów Zjednoczonych Tuskegee pod koniec lat 30. XX wieku jako szkoły lotniczej dla afroamerykańskich pilotów do użytku podczas II wojny światowej. Rozpoczęty w 1941 roku w Moton Field cztery mile od kampusu, stał się domem dla lotników Tuskegee. W 1965 r. szkoła była narodowym zabytkiem historycznym. W 1974 roku na terenie kampusu powstało Narodowe Miejsce Historyczne Instytutu Tuskegee, w tym dom, pomnik i muzeum Bookera T. Washingtona. Narodowe miejsce historyczne poświęcone lotnikowi z Tuskegee znajduje się również kilka mil na wschód w Moton Field.

Dziś Instytut Tuskegee znany jest jako Uniwersytet Tuskegee. Zapewnia stopnie naukowe w czterdziestu programach i uczy trzy tysiące stu studentów. Kampus rozrósł się do pięciu tysięcy akrów z ponad siedemdziesięcioma budynkami na miejscu.

Więcej o Lewisie Adamsie

Lewis Adams urodził się 27 października 1842 roku w Alabamie, dziewiętnaście lat przed wybuchem wojny secesyjnej. Urodził się niewolnikiem, nie otrzymał formalnego wykształcenia, ale uczył się zawodu w warsztacie obsługi plantacji swojego ojca. Zanim Adams był dorosły, nauczył się czytać, pisać i mówić kilkoma językami. Po zakończeniu wojny domowej Adams otworzył swój własny sklep w Tuskegee, a on i jego żona Sallie, Mulat z pobliskiej plantacji, zaczęli uczyć studentów we współpracy z miejscowym kościołem, ale ich wysiłek utknął z powodu braku wykwalifikowanych nauczycieli .

Jako wykształcony czarny człowiek w powojennej Alabamie, Adams zyskał znaczącą pozycję w społeczności afroamerykańskiej, wychował szesnaście dzieci i bronił sprawy edukacji dla swojej społeczności. W 1880 zawarł umowę z W.F. Fostera i Partii Demokratycznej, a do 4 lipca 1881 r. założona została i otwarta na edukację murzyńska szkoła normalna w Tuskegee. W 1890 Lewis Adams dołączył do personelu w Tuskegee i prowadził kursy na swoich trzech zawodach.

Zdjęcie powyżej: klasa historii w Instytucie Tuskegee, 1902, Frances Benjamin Johnston. Dzięki uprzejmości Biblioteki Kongresu. Poniżej: Booker Taliaferro Washington, 1900, Gertrude Kasebler. Dzięki uprzejmości Biblioteki Kongresu. Źródło informacji: Tuskegee Institute National Park Service, African American Registry Historia Hrabstwa Macon Wikipedia Commons.

Uniwersytet Tuskegee

Uniwersytet Tuskegee Uniwersytet Tuskegee, założony w 1881 roku w Tuskegee w hrabstwie Macon, jest drugą najstarszą historycznie czarną uczelnią w Alabamie. Wielu jej wykładowców i pracowników wniosło znaczący wkład w rolnictwo i życie na wsi, a szkoła służyła jako poligon treningowy dla sławnych lotników Tuskegee z czasów II wojny światowej. Studenci i wykładowcy Tuskegee byli również zaangażowani w promowanie praw obywatelskich Afroamerykanów w latach 50. i 60. XX wieku. Tuskegee University oferuje 60 programów studiów w pięciu uczelniach, na których studiuje około 3000 studentów. Kampus składa się z kampusu o powierzchni 450 akrów i dodatkowych 4500 akrów przestrzeni eksperymentalnej i stacji badawczej w zakresie lasów i rolnictwa. Tuskegee został sklasyfikowany przez Wiadomości z USA i raport ze świata jako najlepsza historycznie czarna uczelnia w stanie Alabama i szósta w kraju wśród historycznie czarnych uczelni i uniwersytetów. Tuskegee Państwowa Szkoła Normalna Szkoła została założona 4 lipca 1881 roku jako Tuskegee Normalna Szkoła dla Kolorowych Nauczycieli. Lewis Adams, wpływowy czarny przywódca i członek republikańskiego Kongresu Murzynów, zasugerował Wilburowi F. Fosterowi, białemu demokracie ubiegającemu się o reelekcję do Senatu Stanu Alabama, że ​​rozwój szkoły dla czarnych w hrabstwie Macon zapewni mu czarnego głosów w wyborach. Foster wygrał urząd i przedstawił projekt ustawy o zbudowaniu normalnej szkoły w Tuskegee, która również przeznaczyła 2000 dolarów rocznie na wynagrodzenia nauczycieli w hrabstwie Macon. Nie przeznaczono jednak środków na infrastrukturę. Adams, wraz z Thomasem Dryerem i MB Swansonem, utworzyli pierwszą radę komisarzy szkoły, chociaż Dryer został zastąpiony wcześnie. Nowy zarząd natychmiast rozpoczął poszukiwania pierwszego członka wydziału i kierownika szkoły. Booker T. Washington, instruktor w Hampton Institute (dzisiejszy Uniwersytet Hampton) w Hampton w stanie Wirginia, przyjął wyzwanie. Booker T. Washington Pod przewodnictwem Waszyngtona Tuskegee objął kierowniczą rolę w rozwijającym się ruchu edukacji przemysłowej. Waszyngton stał się również szczerym orędownikiem ruchu w czasie, gdy wśród czarnych intelektualistów toczyła się narodowa debata na temat zalet i wad edukacji przemysłowej w porównaniu z edukacją liberalną. Jego najgłośniejszym przeciwnikiem był WEB Du Bois, zagorzały zwolennik edukacji humanistycznej. Przekonywanie Waszyngtonu zyskało poparcie wielu białych organizacji filantropijnych, które były integralną częścią tworzenia czarnych uczelni. Odniósł taki sukces w zbieraniu funduszy, że instytucja uzyskała niezależność od stanu Alabama w 1892 roku, stając się podmiotem prywatnym, ale zachowując status państwowej uczelni przyznającej grunty. W 1893 r. stan zwiększył roczne środki Tuskegee do 3000 dolarów, a Slater Fund, organizacja filantropijna, przekazał 1000 dolarów na rozwój przemysłowego programu edukacyjnego. W tym czasie szkoła rozrosła się do 600 uczniów i 38 członków wydziału i nabyła dodatkowe 1300 akrów ziemi, w wyniku czego powstał kampus o powierzchni 1400 akrów. Witryna obejmowała 20 budynków i miała żywy inwentarz, sprzęt i majątek o łącznej wartości 180 000 USD. Tuskegee Institute Movable School Wydział Tuskegee był liderem w opracowywaniu programu nauczania dla ruchu edukacji przemysłowej. Wraz ze wzrostem wielkości i znaczenia Tuskegee rósł wydział, przyciągając takich przyszłych luminarzy, jak George Washington Carver. Carver, który przybył w 1896 r., by przewodniczyć wydziałowi rolnictwa, zyskał sławę dzięki wielu przełomowym postępom w dziedzinie rolnictwa, w tym wprowadzeniu płodozmianu rolnikom z Alabamy. Carver był także siłą przewodnią rozwoju Movable School Tuskegee i zwolennikiem jej facylitatora, Thomasa Monroe Campbella, który był pierwszym czarnym agentem w Stanach Zjednoczonych. Robert R. Moton Booker T. Washington pozostał prezydentem aż do swojej śmierci w 1915 r. Jego następcą został Robert R. Moton, były administrator w Hampton Institute, który pełnił tę funkcję do 1935 r. Po śmierci Waszyngtona model edukacji przemysłowej na czarnych uczelniach stracił znaczna część jego pędu. W chwili śmierci Waszyngtona HBCU stworzyły kwitnącą czarną klasę średnią, która dążyła do większej kontroli nad programem nauczania czarnych uczelni. Ta nowa klasa średnia składała się w dużej mierze z pedagogów, którzy doceniali wartość edukacji humanistycznej. Pod przywództwem Motona Tuskegee zaczął oferować program nauczania sztuk wyzwolonych. Podczas swojej kadencji Tuskegee podarował ziemię na utworzenie w 1923 r. Szpitala Administracyjnego Weteranów Tuskegee dla czarnoskórych weteranów I wojny światowej. Administratorka Bess Bolden Walcott i inne członkinie Klubu Kobiet w Tuskegee założyły w tej instytucji pierwszy całkowicie czarny oddział Czerwonego Krzyża, a później przyczyniła się do zdobycia przez organizację tytułu National Historic Landmark. Frederick D. Patterson W 1935 roku Frederick D. Patterson, doktor medycyny weterynaryjnej i profesor na wydziale rolnictwa Tuskegee, został trzecim prezesem instytutu i pełnił tę funkcję do 1953 roku. Pod jego kierownictwem Tuskegee założył Szkołę Medycyny Weterynaryjnej, jedyny taki program tego rodzaju w czarnej uczelni. Do tej pory około 75 procent wszystkich afroamerykańskich weterynarzy w Stanach Zjednoczonych kształciło się w Tuskegee. Patterson założył również fundusz United Negro College Fund (UNCF), który zapewnił ponad 1 miliard dolarów pomocy w czesnem studentom uczęszczającym do prywatnych HBCU. Patterson wyobraził sobie UNCF po tym, jak zdał sobie sprawę, że możliwości zbierania funduszy prywatnych czarnych uczelni zostały ograniczone po II wojnie światowej. Uważał, że szkoły te mogą być bardziej skuteczne w zbieraniu funduszy zbiorowo, niż indywidualnie zabiegać o potencjalnych darczyńców i organizacje filantropijne. Do jego wysiłków przyłączyło się dwudziestu sześciu innych czarnych rektorów uczelni. Lotnicy z Tuskegee w locie Podobnie jak Waszyngton, wizjonerskie pomysły Pattersona nie były pozbawione kontrowersji. W listopadzie 1940 r. Departament Wojny ustanowił program szkolenia czarnych pilotów dla Korpusu Powietrznego Armii USA. Tuskegee zostało wybrane jako miejsce szkolenia dla tych pilotów, biorąc pod uwagę istniejący kurs lotnictwa instytutu i istniejące wcześniej lotnisko, które dziś nazywa się Moton Field na cześć drugiego prezydenta uniwersytetu. Tuskegee po raz kolejny został skrytykowany. Działacze działający na rzecz zakończenia segregacji rasowej w wojsku sprzeciwiali się tworzeniu oddzielnych wojskowych obiektów szkoleniowych. Mimo to Tuskegee posunął się naprzód ze szkoleniem, a absolwenci programu służyli z wyróżnieniem podczas II wojny światowej. Piloci, obecnie popularnie znani jako lotnicy Tuskegee, byli bardzo odznaczeni za służbę w czasie wojny i byli krytycznymi przodkami ruchu na rzecz praw obywatelskich. Luther H. Foster W 1953 r. następcą Pattersona został Luther H. Foster, który wcześniej pełnił funkcję kierownika uczelni. Foster przeprowadził instytucję przez jeden z najbardziej burzliwych okresów w historii USA, erę praw obywatelskich w latach 50. i 60. XX wieku. Przez całą jego kadencję i przy jego pełnym poparciu studenci i profesorowie brali udział w bojkotach i sądowych bitwach o prawa obywatelskie i wyborcze Czarnych. Tragicznie, student Tuskegee i działacz na rzecz praw wyborczych Samuel Younge Jr. został zabity podczas próby skorzystania z toalety tylko dla białych w 1966 roku. W tym samym roku Tuskegee stało się pierwszą czarną uczelnią oznaczoną jako Zarejestrowany Narodowy Zabytek Historyczny. W 1974 roku stała się jedyną czarną uczelnią, która została nazwana Narodowym Miejscem Historycznym. Podczas kadencji Fostera szkoła założyła College of Arts and Sciences i opracowała szereg programów inżynierskich. Zlikwidował też szereg programów zawodowych. Gilbert L. Rochon, naukowiec i ekspert ds. zdrowia publicznego, został szóstym prezydentem Tuskegee w listopadzie 2010 roku. Pełnił tę funkcję do 2014 roku, kiedy to Brian Johnson, literaturoznawca i administrator akademicki, został mianowany jego zastępcą. National Center for Bioethics, Tuskegee University Długoletni administrator Benjamin F. Payton został piątym prezydentem w 1981 roku. W 1985 roku szkoła zmieniła nazwę z Tuskegee Normal and Industrial Institute na Tuskegee University. Ponadto Payton nadzorował utworzenie Narodowego Centrum Bioetyki w Badaniach i Opiece Zdrowotnej Uniwersytetu Tuskegee, co miało miejsce w 1997 r. w następstwie skandalu związanego z badaniem Tuskegee Kiła. Ponadto Tuskegee stało się siedzibą Narodowego Miejsca Historycznego Lotników Tuskegee w 1998 roku. Pod kierownictwem Paytona uniwersytet utworzył Centrum Nauki Lotnictwa i Edukacji Zdrowotnej im. Generała Daniela „Chappie” Jamesa, największą arenę sportową w południowej międzyuczelnianej konferencji lekkoatletycznej. James był absolwentem Tuskegee, lotnikiem Tuskegee i pierwszym Afroamerykaninem, który osiągnął stopień czterogwiazdkowego generała. Na arenie akademickiej administracja Paytona rozwinęła College of Business and Information Science i wprowadziła jedyny program inżynierii lotniczej i kosmicznej w HBCU. Uczelnia zainicjowała również swoje pierwsze studia doktoranckie w integracyjnych naukach biologicznych oraz materiałoznawstwie i inżynierii. W maju 2018 r. powiernicy uniwersytetu nazwali Lily D. McNair jako ósmą i pierwszą kobietę prezydenta szkoły. McNair ma doktorat z psychologii na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku w Stony Brook. Booker T. Washington Monument Tuskegee miał niezaprzeczalny wpływ na ewolucję czarnych uczelni. Oprócz rozwoju akademickiego było to pierwsze HBCU, które miało orkiestrę marszową, która jest znakiem rozpoznawczym sezonu futbolowego czarnego college'u. Tuskegee Golden Tigers są w II Dywizji NCAA i są członkami Południowej Międzyuczelnianej Konferencji Sportowej, która składa się z 12 innych HBCU. Uczelnia odegrała również kluczową rolę w rozwoju działalności międzyuczelnianej na czarnych uczelniach, tworząc turnieje golfowe i tenisowe. Co najważniejsze, trener Cleve „Major” Abbott stworzył w 1927 r. sztafety Tuskegee, które przez wiele lat były trzecią co do wielkości imprezą torową w kraju.

Warren Henry

Chemik-fizyk Warren Elliott Henry urodził się dla dwóch absolwentów Tuskegee, którzy byli lokalnymi nauczycielami. Dorastał na farmie orzeszków ziemnych w Alabamie, gdzie George Washington Carver często prowadził badania nad uprawami.

Henry uzyskał tytuł Bachelor of Science (1931) w Tuskegee Institute, tytuł magistra chemii organicznej (1937) na Uniwersytecie w Atlancie oraz doktorat z chemii fizycznej (1941) na Uniwersytecie w Chicago. Wrócił jako wydział do Instytutu Tuskegee w 1941 roku, zanim został zwerbowany przez Laboratorium Promieniowania MIT w 1943 roku.

Historia Tuskegee

Tuskegee zostało założone i założone w 1833 roku przez generała Thomasa Simpsona Woodwarda, weterana Creek War pod dowództwem Andrew Jacksona.

Tuskegee została później zarejestrowana w 1843 roku.

Lokalna gazeta Tuskegee News została po raz pierwszy opublikowana w kwietniu 1865 roku.

Wielu znanych mężczyzn i kobiet o krajowej i międzynarodowej sławie uczęszczało do instytucji edukacyjnych w Tuskegee.

Pierwsza szkoła prawnicza w Alabamie znajdowała się w Tuskegee. Baptist College for Women w 1848 r. Tuskegee Female College (później przeniesiony do Montgomery jako Huntingdon College) w 1856 r. Tuskegee Military Institute for Boys i Park High School for Boys były jednymi z pierwszych szkół, które rozkwitły przed utworzeniem szkół publicznych w 1898 r.

Nawet dzisiaj Tuskegee zajmuje piąte miejsce w czołówce miast w Alabamie, które mają najwyższy odsetek absolwentów szkół wyższych. Hrabstwo Macon zajmuje czwarte miejsce w stanie pod względem posiadania najwyższego odsetka absolwentów szkół wyższych.

Obecnie Tuskegee jest największym miastem w hrabstwie Macon. Według spisu z 2010 roku populacja wynosiła 9865, w porównaniu z 11846 w 2000 roku.

Ludzie, lokalizacje, odcinki

* Tuskegee University został otwarty tego dnia w 1881 roku. Znajduje się w Tuskegee w stanie Alabama i jest jednym z ponad 100 historycznych czarnych uczelni i uniwersytetów w Ameryce (HBCU).

Szkoła została założona jako szkoła dla czarnoskórych uczniów przez czarnoskórego pedagoga Bookera T. Washingtona. W tym czasie nazywano go Instytutem Normalno-Przemysłowym Tuskegee. Został przemianowany na Instytut Tuskegee w 1937 r. I przyjął obecną nazwę w 1985 r. Uniwersytet Tuskegee przyznaje tytuły licencjata, magistra i stopnie zawodowe w różnych dziedzinach.

Programy studiów są oferowane przez College of Arts and Sciences oraz szkoły biznesu, rolnictwa i ekonomii domowej. Inne kierunki studiów to edukacja, inżynieria i architektura, pielęgniarstwo i pokrewne zdrowie oraz weterynaria.

Czarny naukowiec George Washington Carver nauczał i prowadził ważne eksperymenty rolnicze w Tuskegee pod koniec XIX wieku i w pierwszej połowie XX wieku. Na uniwersytecie mieści się Muzeum George'a Washingtona Carvera, które zawiera pamiątki i kolekcje historyczne. W Tuskegee’s Daniel „Chappie” James Memorial Hall znajduje się wystawa lotnicza Black Wings, która skupia się na lotnikach z Tuskegee. Archiwum Tuskegee poświęcone historii Czarnych powstało w 1904 roku.

Referencja:
Czarne amerykańskie uczelnie i uniwersytety:
Profile szkół dwuletnich, czteroletnich i zawodowych
Levirn Hill, Pub., Gale Group, 1994
ISBN: 0-02-864984-2

O LOTNICZYCH

W latach 1938-1940 miały miejsce trzy inicjatywy rządowe, które odegrały kluczową rolę w utorowaniu Murzynom drogi do udziału w obronie kraju i zostania pilotami wojskowymi.

1.)27 grudnia 1938 r. prezydent Roosevelt ogłosił eksperymentalny program szkolenia pilotów cywilnych. Ten eksperymentalny program, który rozpoczął się na początku 1939 r., obejmował 330 wakatów w trzynastu uczelniach, z których żaden nie był czarny. On January 12, 1939, President Roosevelt asked Congress to pass legislation to authorize a permanent Civilian Pilot Training (CPT) Program. The Civilian Pilot Training Act of 1939 was passed on June 27 1939, and funds were appropriated for it in August. The legislation included a provision that had been inserted by Representative Everett Dirksen which called for the program not to exclude anyone on the basis of race. Most of the colleges and universities that took part in the permanent CPT program beginning in 1939 were white, or predominantly white, but six black colleges also took part. A handful of Black CPT students attended predominantly white universities in the Northeast and Midwest.

2.) In 1940, Congress passed the Selective Service and Training Service Act, which was signed into law by President Franklin Roosevelt on September 16, 1940. This act, which was also known as the Burke-Wadsworth Bill, was the first peace-time draft in U.S. history. It required all American males between the ages of twenty-one and thirty-five to register for the draft. The final version of the bill contained two provisions, 3(a) and 4(a), which spoke to the discrimination question:

Section 3(a) stated – “Within the limits of the quota determined…Any person regardless of race or color…shall be afforded an opportunity to volunteer for induction.”

Section 4(a) stated – “In the selection and training of men under this Act, and in the interpretation and execution of the provision of this Act, there shall be no discrimination against any person on account of race or color.”

Little Known Black History Fact: Tuskegee University

Tuskegee University in Tuskegee, Alabama is the first black college to be considered a registered national historic landmark and the only to be declared a national historic site.

Tuskegee University was founded in 1881 as Tuskegee Institute, in a one room shack, with Dr. Booker T. Washington presiding over the class of 30 students. Dr. Washington served as the school’s president until his death in 1915.

Tuskegee University has been the center focus of major developments in black history. One of the most notable was the creation of the Tuskegee Airmen flight program. Tuskegee Institute had served as one of the locations of the government’s Civilian Pilot Training Program (CPTP), which was a flight training program with the stated purpose of increasing the number of civilian pilots, though having a clear impact on military preparedness. The program was introduced to the college by Dr. Frederick Patterson, who was also credited with the creation of the United Negro College Fund.

Providing top medical programs, including a School of Veterinary Medicine, nearly 75 percent of black veterinarians in America today are Tuskegee graduates. Tuskegee is also credited as the only aerospace engineering department at an HBCU, which was established in 1983.

Tuskegee University is the alma mater of some of the most influential people in history: George Washington Carver, architect Robert R. Taylor, Academy Award & Grammy winner Lionel Richie, Olympic gold medalist Alice Coachman, Congressman Alexander N. Green, four-star General Daniel “Chappie” James Jr., “The Fly Jock” Tom Joyner, noted author Ralph Ellison & inventor Lonnie Johnson.

Obejrzyj wideo: 21. The Tuskegee Experiment (Czerwiec 2022).

---